Hoe wij al twee jaar onze reizen betalen

Update: 29 juli 2018

Als er een vraag is die vaak aan ons gesteld wordt, dan is het wel de vraag hoe we het toch voor elkaar krijgen om al zo lang te reizen. En vooral: hoe we onze reizen betalen. Is al dat reizen sowieso niet onbetaalbaar? Na bijna twee jaar onderweg te zijn krijgen we deze vraag nog steeds vaak te horen en als we er antwoord op geven kijken we vaak tegen fronsende wenkbrauwen aan. Nee, we zijn geen miljonair. We hebben ook geen geldboompje op magische wijze in onze backpack groeien. We zijn geen criminelen. En ook die pot met goud aan het eind van de regenboog zijn we nog niet tegengekomen. Hoe we het dan wel voor elkaar krijgen?

Het antwoord is heel simpel: we werken ervoor. En we proberen het reizen zelf zo goedkoop mogelijk aan te pakken.

Ja. Echt. Geen grapje. Vaak hebben mensen het idee dat reizen ontzettend duur is, wat voor een deel zeker waar is. Maar als je het slim aanpakt en genoegen neemt met minder, kun je heel wat van deze aardbol ontdekken voor een bedrag waarmee je het in Nederland niet zou redden. Dit is hoe wij onze reizen betalen!

Het reizen betalen: kosten voor we begonnen

Dus, hoe doen wij dat nu? Hebben we van tevoren flink voor gespaard? Lenen we soms geld? In beide gevallen is het antwoord heel duidelijk: nee. Wij reizen alleen van geld dat we zelf verdiend hebben. Daarnaast hebben we als doel om niet aan het geld te komen dat we eerder in Nederland hebben gespaard (al moet ik toegeven dat dit niet helemaal gelukt is, onder andere vanwege het ongeluk dat we in Laos kregen waardoor we ineens wel ons spaarpotje moesten aanbreken). Als we straks klaar zijn met reizen willen we tenslotte ook wel wat achter de hand hebben om weer wat op te bouwen op een plekje.

Uiteraard maak je vooral in het begin van je reis flink wat kosten, dus daar hebben we in eerste instantie wel voor gespaard. Je hebt geld nodig om vervoer te regelen (tenzij je gaat liften misschien), je moet een goede reisverzekering afsluiten, spullen kopen, soms inentingen halen, eventuele visums regelen en natuurlijk wil je eerst gewoon even flink genieten als je net Nederland achter je hebt gelaten. Omdat wij allebei vaker hebben gereisd hadden we de meeste spullen wel in huis, maar een vliegticket richting Australië, onze eindbestemming, is niet goedkoop, een reisverzekering ook niet, we moesten allebei nog wat inentingen halen en vergeet het aanvragen van een werkvisum voor Australië vooral ook niet. Want dat was ons eerste doel: onze reizen betalen door te werken in Australië.

Al met al kwamen we per persoon al gauw op een uitgave van rond de € 1400,- uit voordat we ook maar het land hadden verlaten. Daarna vierden we even ultiem vakantie in Singapore, Bali en op de Gili-eilanden voor een kleine twee weken en ook dat heeft ons per persoon zo’n € 560,- gekost. Grof gezegd: we hadden al om en nabij de € 2000,- uitgegeven toen we eindelijk met onze voeten op Australische grond stonden.

Lees ook: Je spullen verkopen en je baan opzeggen om te reizen

Geld verdienen: werken in Australië

Waarom we voor Australië als eerste bestemming kozen? Onder andere omdat je hier het reizen en werken prima met elkaar kunt combineren. Het fijne van Australië is ook dat je hier écht flink wat geld kunt verdienen, ondanks het feit dat het een duur land is om te leven. En daarvoor hoef je echt niet de beste baantjes te hebben. Van tevoren wisten we niet hoelang het zou duren voordat we een baan zouden hebben en daarom hadden we dus ook geld opzijgezet om de eerste periode door te komen. We hadden geluk en twee weken later konden we al beginnen op een boerderij.

Bij het eerste baantje verdienden we prima, maar konden we niet ontzettend veel sparen. Ook niets uitgeven overigens, want we zaten in het binnenland waar niets te vinden was. Ons tweede baantje bij een wijnfabriek betaalde een stuk beter en daar hebben we echt veel gewerkt en gespaard. Voor het simpele werk dat we deden verdienden we $ 29,- (Australische dollar) per uur, wat toen omgerekend bijna € 20,- was. Daarover betaal je in Australië heel weinig belasting (15%), onze pauzes werden doorbetaald en alle uren boven de 38 dubbel. In het paasweekend waarin we allebei een dag extra werkten (een dienst van twaalf uur) werden we zelfs voor 250% betaald. Ja, dat tikt lekker aan…

Lees hier alles over het aanvragen van een Working Holiday Visum voor Australië.

Reizen op goedkope bestemmingen

Ik hoef dus zeker niet uit te leggen dat dit voor ons op dat moment een fijn baantje was. Daarbij woonden we in een vrij goedkoop appartement dat we deelden met een ander stel, kochten we heel bewust en goedkoop boodschappen en deden we zuinig aan met andere uitgaven (oftewel, we hadden bijna géén andere uitgaven). Aan het eind van deze periode gingen we met een goedgevulde spaarrekening op pad en konden we weer onze verdere reizen betalen. In Nederland zou het ons nooit gelukt zijn om in die korte periode hetzelfde bedrag bij elkaar te sparen.

Maar ook goedgevulde spaarrekeningen kunnen snel leeg raken. Daar kwamen we maar al te snel achter toen we rond gingen reizen in Australië. Ja, duur land! Dit was een van de redenen waarom we Down Under vrij snel verruilden voor Zuidoost-Azië. Even ter illustratie: in Australië verdienden we omgerekend rond de € 700,- per week. Wij hadden per persoon een maandbudget in Zuidoost-Azië van € 700,-… per maand! Uiteraard staat een week werken in Australië niet helemaal gelijk aan een maand doorbrengen in Azië, want ook in Australië moesten we nog eten en dergelijke betalen, maar van twee weken werken konden we wél zeker een maand in Azië doorbrengen. Drie maanden werken… daarna zes maanden Azië, hoera!

Wil je weten hoe goedkoop Azië precies is? Lees dan onze budget guides voor de Indonesische Gili-eilanden en het Thaise eiland Koh Tao!

Misstanden over reizen

Dat betekent overigens niet dat we een superluxe leven leidden toen we in Azië zaten. We merkten in deze tijd dat veel mensen het reizen van ons vergeleken met hun vakantie en dat ze het idee hadden dat we altijd en eeuwig aan het zwembad lagen met een cocktail in de hand. Nee, niet waar. De zeldzame keer dat dat gebeurde, trakteerden we onszelf erop, maar over het algemeen sliepen we zo goedkoop mogelijk in guesthouses of hostels zonder airco, een zwembad zagen we praktisch nooit, reizen deden we met de lokale bus en eten kochten we langs de kant van de weg of maakten we zelf. Voor ons was dit helemaal prima en wij genoten ervan, maar met een luxe vakantie valt het niet te vergelijken.

Overigens pakte ik in Azië ook nog weleens mijn werk als freelance redacteur en corrector op (wat ik nu fulltime doe, daar zo meer over) en had ik daar dus ook nog een klein inkomen. Ook hierbij geldt weer: krijg er geen verkeerd beeld van. Ja, soms werkte ik in de ochtend en konden we daarna heerlijk naar het strand. Maar meestal werkte ik vanuit een guesthouse of hostel en hoopte ik dat er ergens een goede tafel met stoel te vinden was en dat de airco en het internet werkte. In Australië werkte ik zelfs regelmatig vanuit de auto en moest ik daarna weer wanhopig op zoek naar een wifispot bij een telefooncel en een stopcontact om mijn laptop op te laden. Tot zover mijn #digitalnomadlife in 2017.

Soms een beetje pech…

Als je geld blijft uitgeven, raakt het vanzelf een keer op. Zo ging het ook langzaam met het geld dat we in Australië hadden verdiend. In de zomer van 2017 gingen we tijdelijk terug naar Nederland. De kosten die we daar maakten lagen hoger dan in Azië. Dat had vooral te maken met het feit dat Nederland gewoon duurder is dan Zuidoost-Azië en we wilden ook gezellig met vrienden uit eten en leuke activiteiten ondernemen. Daarbij krijg je altijd met onverwachte kosten te maken en keerde de techniek ons even de rug toe (alles gaat ook altijd tegelijk kapot!).

Maar onze grootste onverwachte kostenpost: een busongeluk in Laos waardoor we niet alleen naar het ziekenhuis in Maleisië moesten, maar uiteindelijk ook voor twee maanden terug zijn gekeerd naar Nederland. Nog geen drie maanden nadat we er al waren geweest. Nu heeft onze reisverzekering gelukkig veel vergoed, maar het geld dat we in Australië hadden verdiend raakte op. We moesten zelfs onze reserves in Nederland aanbreken, want freelancen kon ik ook bijna niet voor drie maanden. Oeps, dat was niet de bedoeling. Gelukkig hadden we in 2017 al een werkvisum voor Nieuw-Zeeland aangevraagd en reisden we afgelopen maart weer verder om hier meteen te gaan werken.

Leven als digital nomad

Ook in Auckland hadden we zo weer werk gevonden, maar hier liepen we tegen twee problemen aan. Het uurloon lag écht heel laag, de kosten hoog en mij lukte het niet om te werken vanwege zware nekpijn. Een overblijfsel van ons ongeluk. Na twee weken was ik weer werkloos en verdiende Daan net genoeg in een restaurant om de huur te betalen, eten en een klein beetje te sparen. Zo gingen we niet ver komen natuurlijk…

Ik besloot om het over een andere boeg te gooien en ging mij weer richten op mijn freelance werk. Freelancen deed ik al voor we op reis gingen en ben ik dus altijd voor een deel blijven doen. Maar nu ging ik er helemaal voor. Een leven als digital nomad! Inmiddels doe ik dit voor drie maanden en het gaat de goede kant op. In het begin kon ik alleen maar een paar uur per dag achter mijn laptop werken vanwege mijn nek, maar deze dagen worden steeds langer. En ondertussen lukt het mij ook weer om geld te sparen.

Ook Daan is aan het kijken hoe hij zelf een inkomen kan generen. Maar Nieuw-Zeeland, is dat niet een verschrikkelijk duur land? Best wel. Daarom hebben we tegenwoordig een andere manier gevonden om onze kosten te drukken: housesitten. We zijn net klaar met twee weken housesitten in Wellington en op het moment dat ik dit schrijf zitten we voor vier weken op Coromandel Peninsula. Geniaal. Beide keren zaten we op een fantastische locatie en het enige wat we hoeven te betalen is ons eten, dus bijna al mijn omzet kan ik houden. Of eigenlijk: straks weer onze reizen betalen.

Steeds weer anders werken en reizen

De manier hoe wij reizen. De manier hoe wij werken. Zoals je kunt lezen verandert het elke keer weer. Hoe ons leven er over zes maanden uitziet? Ik zou het je niet kunnen vertellen. Maar in de afgelopen twee jaar heb ik wel geleerd dat je met een stukje creativiteit ver komt. En dat is hoe wij onze reizen betalen. Ook als het soms tegenzit en je plannen compleet wijzigen. Wij hebben veel geluk gehad met ons werk in Australië. Pech met het ongeluk. We hebben in afgelegen gebieden gewerkt. In de bloedhitte. In restaurants. En nu verkennen we onze weg in de wereld van de digital nomads. Een wereld waarin we gok ik nog veel langer blijven zitten. Onze reizen betalen we nog altijd zelf. Sorry, we kunnen je helaas geen mooier verhaal voorschotelen ;-). Maar hopelijk laat het wel zien dat er in feite niets bijzonders aan is. En dat jij het dus ook gewoon kunt. Succes!