Reisdagboek #19: Genieten van het chille Koh Lanta

Zaten we vorige week echt nog in Thailand? Nu we midden in Auckland zitten, op zoek naar werk en een appartement, lijkt Thailand alweer ver weg, laat staan ons vertrek uit Nederland. Maar morgen is het ‘nog maar’ drie weken geleden dat we de kou in Nederland zijn ontvlucht om naar het warme Thailand te gaan. Tijd dus voor een update over de eerste twee weken! Ik ben blij dat ik vanaf nu weer onze reisdagboeken kan gaan bijhouden.

Voor de derde keer in anderhalf jaar tijd stonden we op Schiphol. Allebei hadden we helemaal niet het gevoel dat we weer weg zouden gaan. Ik denk dat dat vooral kwam door onze plotselinge terugkeer naar Nederland en het feit dat we onze reis daarna twee keer hebben uitgesteld. Zelfs in het vliegtuig hadden we nog niet het gevoel dat we weer weggingen. Dat gevoel zou pas een paar dagen later komen…

Vliegen naar Kuala Lumpur

De vlucht naar Kuala Lumpur was lang, maar verliep vlekkeloos. Op onze eerste vlucht naar Dubai waren we allebei klaarwakker, maar we vlogen dan ook in de middag. De volgende vlucht was ergens hilarisch. Blijkbaar hadden we tijdens de tweede vlucht van Dubai naar Kuala Lumpur redelijk wat turbulentie, maar ik lag te slapen en droomde dat ik in een achtbaan zat die alle kanten op ging. Ik werd pas weer wakker toen de turbulentie al over was… Gelukkig maar, anders had ik toch wat minder rustig in het vliegtuig gezeten.

Dinsdagmiddag lokale tijd kwamen we in Kuala Lumpur aan. In nog geen tien maanden tijd zijn we hier maar liefst negen(!) keer geweest. Omdat onze vlucht naar Thailand voor de volgende ochtend gepland stond, hadden we een kamer in een guesthouse geboekt vlak bij het vliegveld in een Vinex-wijk. Zo hoefden we nog maar een klein kwartiertje met een taxi. Maar de chauffeur kon de weg niet vinden en tegen de tijd dat we aankwamen, hadden we in het centrum van Kuala Lumpur kunnen zijn. Geeft helemaal niets, de kamer was ruim, we konden even douchen en de eigenaresse van het guesthouse was zo vriendelijk om ons naar een restaurantje te brengen om wat te eten. Want, zei ze: ‘je gaat dat hele stuk toch niet lopen?!’ De restaurants waren wel een kilometer verderop.

Tijd om weer weg te gaan!

Daar staat het vliegtuig dat ons weer richting Dubai brengt.

In een Vinex-wijk in de buurt van Kuala Lumpur. We besloten om wel zelf terug te lopen naar ons guesthouse.

De volgende bestemming: Krabi

Tijdens het vliegen had Daan helemaal niet geslapen en ik maar iets van twee uur, maar gelukkig sliepen we die nacht echt prima. In de ochtend pakten we onze spullen en stonden we binnen no-time weer bij de gate voor onze vlucht naar Krabi. Ik ben nog nooit van mijn leven misselijk geworden in een vliegtuig, maar eens moet de eerste keer zijn. Met vallen, schudden en rondjes draaien bereikten we Krabi Airport. Ik was he-le-maal klaar met het vliegen.

We maakten direct weer kennis met de Thaise punctualiteit. Het busje naar Krabi, dat een klein uurtje later zou vertrekken, vertrok uiteindelijk ruim twee uur later en zo zaten we langer voor het busje te wachten dan het vliegen duurde. Gelukkig bleek het een modern en solide busje te zijn, want de zenuwen gierden wel even door mijn lijf toen ik voor de eerste keer weer in een busje in Azië stapte, maar het ritje naar Klong Khong Beach op Koh Lanta verliep prima en weer twee uur later kwamen we heelhuids aan bij onze bungalow. Tijd om onze spullen neer te gooien, te ontspannen en nog net de laatste roze gloed op te vangen van de zonsondergang.

Het rustige Koh Lanta

Al snel bleek dat we met Koh Lanta een perfecte keus hadden gemaakt. We wilden graag nog even van de zon en het strand genieten voordat we gaan werken in Nieuw-Zeeland, maar het liefst wel op een eiland waar het niet al te druk is. Daar paste Koh Lanta precies bij. We sliepen in een ruime bungalow bij Green Chilli bungalows op Klong Khong Beach, echt een aanrader als je een simpele maar schone bungalow wilt hebben.

De eerste dag op Koh Lanta deden we echt niet veel. We moesten allebei even wennen aan de hitte en helaas had de jetlag ons ingehaald: we sliepen voor geen meter midden in de nacht. Ook onze nekken waren er behoorlijk aan toe na al dat reizen, maar hé, we zaten in Thailand, het land van de massages. Dus nam ik een massage en daarna voelde mijn nek echt een stuk beter aan. Wat een opluchting.

De bungalows bij Green Chilli bungalows.

Er zijn volop palmbomen te vinden bij Klong Khong Beach.

We besloten de eerste dag ook meteen dat we deze twaalf dagen gewoon zouden gaan genieten bij Klong Khong Beach en niet het eiland zouden gaan ontdekken per scooter, boot of op een andere manier. De pijn was vooral gekomen door de busrit, door het optrekken en remmen van de buschauffeur en alle hobbels en gaten in de weg. Dat vonden wij het niet waard, en daarom hebben wij alle dagen genoten van dit kleine stukje eiland. En dat was ook zeker niet verkeerd. Langs het hele strand waren supergezellige restaurantjes en barretjes te vinden die gemaakt zijn van bamboo, aangespoeld hout en in de avond vrolijk verlicht zijn. Elke dag hebben we gezwommen in de zee, spelletjes gespeeld en boeken gelezen. Heel af en toe werkten we achter de laptop of zochten we weer nieuwe informatie over Nieuw-Zeeland. We kletsten heel wat af en maakten alvast plannen voor ons nieuwe avontuur dat een paar dagen geleden is begonnen: werken in Nieuw-Zeeland. Nee, echt een spannend reisdagboek kan ik hier nog niet van maken voor jullie, maar we hebben wél genoten.

Een vuurshow op het strand van Koh Lanta.

We hadden een gezellig maatje tijdens zonsondergang.

Misschien moet Patrick wat minder biertjes drinken…

Een van mijn favo gerechten: Tom Yam. Alleen was deze zo pittig dat ik ‘m aan Daan heb afgestaan…

Nog meer leuk gezelschap. 

Uitzicht over de zee. In de verte ligt het bekende Ko Phi Phi.

Zo veel barren en restaurants zijn versierd met spullen die op het strand worden gevonden.

Verjaardag vieren op een eiland

De een na laatste dag was net een iets andere dag dan alle andere dagen op Koh Lanta: ik was jarig! Om dat te vieren wist Daan in de ochtend cupcakes te scoren als een soort verjaardagstaart, gingen we uitgebreid ontbijten en mocht ik gaan schatzoeken op het strand. Op de eerste plek waar ik mocht zoeken vond ik nog een briefje van 20 Baht, al was dit eigenlijk helemaal niet de bedoeling… De ‘schatten’ bestonden uit aanwijzingen voor mijn echte cadeau. Een cadeau dat ik ergens in Auckland een keer ga krijgen. Dat wordt nog even geduld hebben… We sloten mijn verjaardag af met cocktails op het strand, genoten de dag daarna nog van de laatste dag op het eiland, en toen konden we onze spullen weer inpakken voor onze vlucht terug naar Kuala Lumpur. Tijd om aan het werk te gaan.

Happy birthday!

Het schatzoeken heeft zeker wat opgeleverd ;).

De mooiste zonsondergang op de laatste avond.

Tijd om weer te gaan!

LEES OOK ONZE LAATSTE REISDAGBOEKEN:

#18: Halong Bay en Sapa
#17: Van Zuid- naar Noord-Vietnam
#16: Dubai en weer terug naar Maleisië

Dit artikel bevat een affiliatelink. Meer over het gebruik van affiliatelinks kun je lezen in de disclaimer.