We zijn weer terug van onze eerste roadtrip in Nieuw-Zeeland! Wat een geweldige week was het en wat was het fijn om even de stad te ontvluchten en wat meer van Nieuw-Zeeland zelf te zien!
De twee weken voor onze roadtrip waren we net zoals de weken daarvoor in Auckland te vinden. In die twee weken zijn we een keer op een maandag met de bus naar Mission Bay gegaan, een klein strand een paar kilometer buiten het centrum van Auckland. Hier heb je uitzicht op Rangitoto Island, het zonnetje scheen en er zat een Belgisch biercafé. Vervelende combinatie. Een paar dagen later ben ik nog met wat mensen uit het hostel naar het Bright Lights Festival geweest, een lichtfestival in de haven van Auckland. Of wij zijn gewoon andere standaarden gewend als Nederlanders, want de naam festival mocht het niet echt dragen. Er stonden acht voorwerpen die licht gaven en dat was het… Niet heel bijzonder dus, maar goed, het was wel even gezellig en er hing een goede sfeer. Dat is het belangrijkste.
Inhoudsopgave
Goed begin van een roadtrip?
Vorige week zondag pakten we onze spullen in en keken we in de avond nog een aflevering van La Casa de Papel op Daan zijn laptop. Tot het beeld wegviel, er heel kort een knisperend geluid klonk en de laptop uitviel. Een paar seconden later roken we een brandlucht. Daan zijn laptop van nog geen negen maanden oud had de geest gegeven. Zo, dat was even heel erg zuur. Er zit nog garantie op godzijdank, maar dat wordt een kleine uitdaging om hier te regelen in Nieuw-Zeeland. Maar ehh, ook dat komt weer goed ;-).
En toen was het maandag! We werden opgehaald bij ons hostel en naar het verhuurdepot van Spaceships gebracht om onze huurauto op te halen. Na wat papierwerk en uitleg reden we ineens op de snelweg, Auckland uit. En het is waar wat ze zeggen. Binnen een halfuur zit je in een compleet andere wereld. Groene heuvels, bomen, bijna geen bebouwing meer. Doei, grote stad! We stopten bij Langs Beach om te lunchen en hoewel we grootse plannen hadden voor de maandag, werd het al snel later en reden we daarna door naar een kampeerplek in het bos.
De eerste stop op onze roadtrip: Langs Beach!
Fijn strandje wel en gelukkig was het zonnig.
Zeilen door Bay of Islands
Op dinsdagochtend moesten we in Paihia zijn. Ik had voor Daan een verjaardagscadeau geregeld en dat was zeilen door de Bay of Islands. Het was ‘s ochtends flink bewolkt en het regende, maar eenmaal op de boot begon de zon door te breken. We zeilden een tijd langs de eilanden heen voor we op een verlaten eiland stopten. Daan en ik besloten om naar de top de lopen en daar had je een waanzinnig mooi uitzicht. Na anderhalf uur en een lunch op het eiland zeilden we weer terug naar Paihia. We zagen zelfs nog een paar pinguïns zwemmen. Echt heel schattig! Ondertussen begon de lucht pikzwart te worden en toen we in de haven aan waren gekomen, konden we nog net een restaurant in rennen waar ze pizza en craft beer verkochten, voor het losbarstte. Wat een geluk.
De dag erna bleven we ook nog in de buurt van Paihia. We liepen een stuk van een hiking trail waarbij we door een mangrove forest liepen en we pakten de boot naar Russell, de eerste Europese nederzetting in Nieuw-Zeeland. We wilden ook nog naar de Waitangi Treaty Grounds, waar ooit de vredesovereenkomst is getekend tussen de Maori en de Europeanen, maar we schrokken nogal van de entreeprijzen, dus dit hebben we als gierige Hollanders maar even overgeslagen :-).
Uitzicht vanaf ons onbewoond eiland. Het water is echt heel blauw als de zon schijnt.
Tijd voor een selfie!
Het eiland ontdekken. We zijn op blote voeten naar boven gelopen en weer naar beneden. Prima te doen!
Varen langs de eilanden van Bay of Islands. Er zitten echt een paar waanzinnig mooie eilanden tussen.
Het pad door het mangrove forest.
Brutale vogel! Hij bleef ook echt de hele tijd zitten en naar ons kijken.
Watervallen, kliffen en duinen
Donderdag werd het tijd om naar het uiterste noorden van Nieuw-Zeeland te rijden. We maakten eerst een stop bij de Haraku Falls in Paihia. Deze waterval was al even tof om te zien. Daarna stopten we nog bij de Rainbow Falls in Kerikeri. Deze was helemaal tof om te zien en veel hoger dan we hadden verwacht! We lunchten aan het strand bij het rustige Doubtless Bay voordat we doorreden naar Cape Reinga. Wat een geweldig mooie plek is dat. Het (op een na) noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland is omgeven door kliffen en duinen en hier zie je de Tasmanzee tegen de Grote Oceaan aan botsen. We hadden weer heel veel geluk want het laatste stuk in de auto hadden we regen gehad, maar eenmaal bij Cape Reinga scheen de zon volop. We besloten om op een naastgelegen camping te kamperen aan het strand. Geen verkeerde plek! Het wordt natuurlijk wel wat vroeger donker nu het herfst is, maar dat geeft niet. We hebben nog even van de omgeving kunnen genieten en van een kleine zonsondergang.
Na het noorden konden we op vrijdag natuurlijk alleen nog maar terug naar het zuiden reizen. We deden dit langs de westkust, zodat we nog naar 90 Mile Beach konden gaan. Maar eerst stopten we bij de Te Pake Giant Sand Dunes. Groot waren ze zeker! Moeilijk ook om op te komen met je zware hikeschoenen aan :-). Het is gek om ineens zulke gigantische duinen in een groen landschap te zien. Veel mensen huren hier een sandboard om van de duinen af te glijden. Ik heb wel even een discussie met mijzelf gevoerd om het wel of niet te doen, maar uiteindelijk ben ik toch maar verstandig geweest. Geen zin in weer een stijve nek ;-).
En dan word je ineens belaagd door een stel kippen… Ze gingen echt niet aan de kant.
De Rainbow Falls bij Kerikeri. Een prachtige waterval!
Tijd voor lunch. Waar kan dat beter dan aan het strand?
Uitzicht over Cape Maria van Diemen, het meest westelijke punt van Nieuw-Zeeland en zo ooit genoemd door Abel Tasman.
Bij de vuurtoren van Cape Reinga.
Hoi iedereen thuis die blijkbaar op zo’n 17.500 kilometer afstand zit!
Zit hier onze volgende bestemming bij?
Tijd voor soep voordat de zon weer ondergaat.
Uitzicht over de Giant Sand Dunes. Op sommige plekken leek het net of je in de woestijn zat.
90 Mile Beach
90 Mile Beach was de volgende bestemming na de Giant Sand Dunes. Eigenlijk is 90 Mile Beach ‘maar’ ongeveer 55 mijl lang. Het toffe is dat je hier in een bus de hele route af kunt leggen over het strand. Het is zelfs officieel een snelweg! We besloten om gewoon maar even een stukje over het strand te lopen en we zijn voor deze ene keer jammer genoeg geen voertuig tegengekomen. Wel lekker rustig. Persoonlijk vonden we 90 Mile Beach zeker niet het mooiste strand, maar het idee dat het ook een weg is en dat je eroverheen kunt rijden (alleen met fourwheeldrive!), is best tof.
Na het strand hebben we even flink wat gas gegeven en zijn we naar Ahipara gereden. We hadden van verschillende mensen gehoord dat hier een heel fijne lodge zit (Endless Summer Lodge) en we besloten een kijkje te nemen. Er was nog precies één privé-kamer vrij nadat een halfuur eerder iemand geannuleerd had. Het was inderdaad echt een heel fijne plek, met een grote achtertuin overdekt met druivenranken en een voortuin uitkijkend over de oceaan. Jammer genoeg konden we er niet heel veel van genieten, want we kwamen pas later aan die dag en op zaterdag wilden we weer vroeg vertrekken. Onze laatste bestemming stond namelijk op de planning: het Waipoua Forest.
90 Mile Beach. Hier rijden dus ook de bussen overheen.
Uitkijken over de oceaan.
Die vlaggetjes kennen we nog uit Nepal!
Prachtige zonsondergang op het strand van Ahipara.
Gigantische reuzen
In het Waipoua Forest groeien de op drie na grootste bomen ter wereld. Dit zijn kauribomen en de allergrootste, Tāne Mahuta, is inderdaad echt indrukwekkend groot. We dachten op Tasmanië vorig jaar al grote bomen te hebben gezien, maar deze was ook echt imposant. Wauw! Zaterdag reden we dus eerst naar het Waipoua Forest en daarna reden we een flink eind door om onze roadtrip af te sluiten op Uretiti Beach, weer aan de oostkust. Ook weer zo’n geweldig mooie plek met uitzicht op rotsige eilanden in de oceaan.
Gisterochtend zijn we nog naar de Waipu Caves geweest voordat we de auto terug gingen brengen. Op onze hikeschoenen zijn we een stuk door het water gelopen om de grot in te gaan, waar we uiteindelijk in het donker duizenden glow worms zagen. Supertof! Ook deze hebben we vorig jaar op Tasmanië gezien, maar lang niet zoveel als deze keer. Dat was echt wel even heel spectaculair. Ik heb een poging gewaagd om foto’s te maken, maar helaas. Ik kan ze niet laten zien.
En toen zat onze roadtrip er weer op. Gisteren hebben we de auto uitgeruimd, schoongemaakt en weer teruggebracht. We hebben onze kleren gewassen en boodschappen en hoewel je altijd denkt dat je dat zo gedaan hebt, waren we ’s avonds rond een uur of zeven echt pas klaar met alles. Vandaag begint onze werkweek weer, maar: Daan is jarig! En hoewel hij het niet wil vieren vandaag, gaan we het natuurlijk wel een beetje vieren, hè. Je wordt tenslotte maar één keer… ;-).
Op zoek naar de reusachtige Kauri-bomen.
Gevonden! Kun je mij ook vinden?
Een poging om glow worms te fotograferen. Bijna gelukt.
De Waipu Caves. Helemaal gratis en zo een prima alternatief voor de Waitomo Caves.
