Reisdagboek #10: Avonturen op Tasmanië

Tasmania

Om de twee weken op zondag online. Een reisdagboek met onze laatste avonturen, foto’s en belevenissen van over de wereld. Om jullie een klein beetje mee te nemen in alles wat we doen. In alles wat we zien en beleven. En om herinneringen vast te leggen voor altijd. Ga je met ons mee op reis?

Twee weken geleden plaatste ik voor de eerste keer een Two-week diary. Met succes! Ik heb toffe reacties erop gehad en ga daarom ook lekker door met het delen van onze avonturen. Het zijn er de laatste tijd genoeg! Waar we de laatste keer nog in Melbourne en bij de Great Ocean Road waren, hebben we deze keer weer met een hele andere kant van Australië kennis mogen maken, namelijk met de Grampians en de ruige natuur op Tasmanië.

De Grampians

Australië, Australië. Je blijft mij wel verrassen, hoor. Twee weken geleden zaten we in de Grampians. Als je vanaf de kust richting de Grampians rijdt, vraag je je af hoe het mogelijk is om van vlak land ineens de bergen in te rijden. Maar het kan. Plotseling doemt er een silhouet op aan de horizon en voor je het weet rijd je over slingerende wegen heen tussen de bomen door, naar het plaatsje Halls Gap.

Twee dagen de tijd hadden we in de Grampians. Twee dagen voordat we de boot naar Tasmanië zouden pakken. Het was genoeg. We hadden een beetje pech, want het was nogal grauwig weer en precies toen we na een wandeltocht op de top van de ‘Pinnacle’ stonden, begon het te regen. Tja. Wilde iemand soms een boodschap aan ons doorgeven?

The Pinnacle GrampiansDe regen maakt de foto in elk geval wel mysterieus!

The Pinnacle GrampiansDaan geniet een soort van van het uitzicht.

Door de regen en soms wat zonneschijn heen bezochten we de rest van het Nationaal Park. In de avond werd het wat droger en Daan besloot om een heus kampvuur op de camping te maken. Dat was een heel goed idee. Niet alleen was het lekker warm, wat na een natte dag erg aangenaam was. We hadden ook heerlijke broodjes worst van het vuur en we eindigden met acht mensen eromheen. Gezellig!

Wat was het kampvuur lekker warm!

De volgende dag bezochten we nog twee plekken met een mooi uitzicht over de Grampians en daarna besloten we om een tijdje in een lunchroom te zitten. Even opwarmen vooral, we hadden het nodig. Aan het eind van de middag reden we alvast een stuk richting Melbourne, want op maandag ging de boot naar Tasmanië. Toen we Halls Gap uit reden, zagen we ineens een veld vol kangoeroes. Echt, als je naar Australië gaat en je bent bang dat je geen kangoeroe gaat zien (je wilt ze op een gegeven moment bijna niet meer zien), ga naar Halls Gap! Heb je gelijk je dosis kangoeroe gehad.

Dit broodje steak was echt góddelijk.

Kangoeroes GrampiansIk zie dubbel. En nee, het is echt geen Photoshop. 

Hoi, regenboog.

Naar Tasmanië

En toen ging eindelijk de boot naar Tasmanië toe. Hoewel we hartstikke veel zin hadden in Melbourne en de Great Ocean Road, keken we vooral uit naar Tasmanië. De ruige natuur trok ons zo aan dat we met hoge verwachtingen de grote oceaan overstaken. Slim? Misschien niet. Gelukkig zijn onze verwachtingen meer dan uitgekomen. Wat is Tasmanië FAN-TAS-TISCH! Elke dag verwonderen we ons weer hoe prachtig het hier is.

Spirit of TasmaniaDe Spirit of Tasmania! Hiermee gingen wij naar Tasmanië.

Alvast wat reispret op de boot.

De eerste nacht was het wel even afzien. Iemand vertelde ons al dat het ging vriezen die nacht. Ehh? Toen ik de volgende ochtend het raam droog wilde vegen en dat niet lukte omdat er IJS aan de binnenkant van de auto zat, wist ik dat hij niet gelogen had (dat wist ik eigenlijk al eerder, want wat was het KOUD!). En dit was pas de eerste nacht… Wel gaf het zo’n mooi uitzicht. Op mijn teenslippers rende ik naar buiten toe om héél veel foto’s te maken. Niet zo handig. Nu weet ik weer hoe bevroren tenen aan kunnen voelen.

TasmaniëOpstaan met dit uitzicht. Puur liefde.

Kamperen op TasmaniëBuiten ontbijten zat er even niet in.

Cradle Mountain

We hadden vlak bij Cradle Mountain gekampeerd en wat zagen we daar op de top van een berg liggen? Sneeuw. SNEEUW. Wat?! Doet toch even normaal. Na het vriezen lag er nu ook sneeuw. Ik ben toch zeker niet naar Australië gegaan om sneeuw te zien? Ik bedoel, sneeuw kan ontzettend tof zijn, maar nu even niet. Maar het was écht sneeuw. Dan maar hiken richting de sneeuw.

Maar oké, om heel eerlijk te zijn: de sneeuw was best mooi om te zien. En ik overdrijf ook een beetje. Zo veel sneeuw lag er nu ook weer niet, alleen op de top van de berg (nog steeds genoeg voor mij om erin weg te zakken en om te vallen), net als ijs! En Cradle Mountain zelf was fantastisch. Tasmanië is voor ons tot nu toe echt ons favoriete stukje Australië. Bovendien hadden we eigenlijk écht mazzel met het weer. Het grootste gedeelte van het jaar regent het hier, of is het mistig (dat was het de volgende dag!) waardoor je niets ziet.

Cradle Mountain TasmaniëIJs op Cradle Mountain. Dat gaf echt een mooi gezicht.

Wombat TasmaniëIk heb een nieuw lievelingsdier: wombat!

Cradle Mountain TasmaniëCradle Mountain

Cradle Mountain TasmaniëZie, echt sneeuw!

Cradle Mountain TasmaniëOnbedoeld maakten we een kleffe foto (iets met tegen elkaar praten en dikke vingers), maar hij is best schattig geworden. 

Mount Field National Park en Hobart

Na Cradle Mountain reden we door richting Mount Field National Park. En weer was alles zo mooi en zo ruig en was ik weer zo blij dat we naar Tasmanië waren gegaan, ook al werd ik een beetje chagrijnig van de kou. Veel maakten we eigenlijk niet mee. We sliepen in de natuur, liepen in de natuur en genoten van de natuur. En dat voor een paar dagen. Bij Mount Field zagen we echt een prachtige waterval, mini-minikangoeroes en heel hoge bomen.

TasmaniëOnderweg naar Mount Field stopten we bij dit meer vanwege het uitzicht. Zelfs met bewolking is het magisch mooi.

TasmaniëGenieten!

Pademelon TasmaniëPademelon! Ooit gehoord van deze minikangoeroes?

Mount Field National Park TasmaniëEen héél grote boom. Op Tasmanië groeien de op een na hoogste bomen ter wereld.

We gingen door naar Hobart en zagen dat de camping waarop we zouden verblijven de prijzen flink omhoog had gegooid waardoor een hostelovernachting niet eens veel duurder was. De keuze was snel gemaakt en in het weekend bleven we lekker daar slapen. Wat was dat even fijn! Een warme douche om de hoek, een lekker bed. Genieten! Ik ben vooral in het hostel gebleven want voor de eerste keer in Australië sliepen we ergens waar het internet goed was. Ik wilde bloggen, had redactiewerk te doen en heel veel te updaten. Lekker bij de open haard.

Travel Diary Werken bij de open haard, lekker warm!

Licht in het water

Oké, dit gaat echt een enorm lange two-week diary worden want we hebben zoveel meegemaakt op Tasmanië. Needless to say dat ik het ergens jammer vond om het hostel uit te gaan. De kou weer in! Deze keer gingen we richting het zuiden, naar Eaglehawk Neck, Port Arthur en Cape Hauy.

Wat hadden we een geluk. We hoopten heel erg lichtgevend plankton (biuoluminescentie) te zien. Dit natuurverschijnsel komt overal ter wereld voor, maar is vrij zeldzaam en Tasmanië is een van de betere plekken om het waar te nemen, als het weer een beetje meezit. Zie het een beetje als het zien van een regenboog. Maar precies toen wij er waren, was het weer ideaal en vonden we een baai waar het was. Wat een toffe ervaring!

Travel DiaryZo ziet het plankton eruit als je erdoorheen loopt. Supertof toch?!

Dineren bij de zee.

Port Arthur

We zagen het lichtgevend plankton bij Eaglehawk Neck en vanuit daar reden we door naar Port Arthur, een historische plek waar een hoop gebeurd is in de 19e eeuw. Naar deze plek werden Engelse gevangen gestuurd en aan het werk gezet. (Moet je nagaan, ze werden zelfs al op de boot naar Tasmanië gezet voor het stelen van een handschoen!) Op een gegeven moment groeide Port Arthur uit tot een dorp waar gevangenen leefden die dwangarbeid uitvoerden en waar andere burgers naast woonden. Best een interessante plek om te bezoeken.

Tessellated Pavement vlak bij Eaglehawk Neck. De stenen hier zijn allemaal rechthoekig en het lijkt net aangelegd, maar dat is het niet.

Uitzicht over Port Arthur.

‘s Avonds stonden we op een kampeerplek vlak bij Cape Hauy. Ik was eten aan het maken en werd de hele tijd aangestaard door een walibi met puppyogen. De volgende ochtend was het niet veel beter en werd er zelfs voor eten op het raam getikt door een vogel. Hij zat gewoon achter op de ruitenwisser. Brutale beesten!

Smile!

Geen zorgen, we gaven ze geen eten. Maar ze controleerden graag even of we echt niets hadden.

Cape Hauy

Cape Hauy was in één woord fantastisch. Het was even een wandeling ernaartoe, maar dan heb je ook echt wel een uitzicht! Ik dacht op een gegeven moment dat ik het nooit zou gaan redden, want klif op, klif af, dat is mijn conditie niet gewend. Maar zie hier het bewijs, we zijn helemaal naar het puntje doorgelopen.

Dit is de beroemde ‘Totem Pole’ bij Cape Hauy. Het kan niet anders dan dat het zicht vanaf zee ook waanzinnig moet zijn.

Het werd een beetje mistig bij Cape Hauy op de terugweg.

Help! Dat hele pad moest ik dus nog lopen.

Na een paar uur flink gelopen te hebben reden we weer door op zoek naar een kampeerplek. Het enige nadeel van deze periode op Tasmanië zijn (naast de kou!) is dat het supervroeg donker wordt. Om vijf uur is de avond al ingevallen en dan rijden we liever niet meer rond vanwege alle dieren die de weg op schieten. Onze dagen zijn daarom vrij kort. We vonden een plekje en besloten bij een pub wat te gaan eten, want ik kon de kou echt even niet meer hebben, haha.

Het eten werd een hamburger, o de uitgebreide Australische keuken toch. Hierna zat ik vol voor twee dagen.

Zonsondergang bij Dunalley. De eerste met een beetje kleur!

Bruny Island

En weer op naar de volgende bestemming op Tasmanië, Bruny Island! Wat we hier hebben gezien? Pinguïns! We moesten er even twee uur op wachten in het donker en in de kou, maar toen liepen er ineens kleine pinguïns door de duinen heen. Leuk! Je wilt trouwens echt het geluid in de duinen niet horen als het donker is. Nooit geweten dat babypinguïns ZO hard kunnen krijsen. En het lijken net mensenbaby’s, dus je staat toch even verbaasd te kijken.

Opgepast, pinguïns!

Deze foto is wel een beetje een dieptepunt. We waren te lui om af te wassen want geen warm water en héél koud buiten. En we hadden dus in de kou bij de pinguïns staan wachten. Dan maar zo!

Ook Bruny Island was weer een mooie plek, al vonden we het niet het prachtigste stukje van Tasmanië. Wel is het interessant te zien hoe hier alsnog enkele mensen wonen. Lijkt mij toch niets, op een eiland, naast een iets groter eiland, naast een heel groot eiland. Duurt even voordat je in de bewoonde wereld bent!

De beroemdste plek op Bruny Island, ‘The Neck’.

Helemaal in het zuiden van Bruny Island!

Op het moment zitten we nog steeds op Tasmanië. Daan is vandaag jarig, wat ik wel leuk vind maar hij iets minder. De komende dagen gaan we via de oostkust langzaam omhoog terug naar de boot. Hoe we daarna precies gaan reizen? Dat weten we zelf ook nog niet zo goed. Je leest het in de volgende Two-week diary!

Leef ook als digital nomad!

Wil je alle vrijheid hebben om te werken en te leven waar jij dat wil? Download dan mijn gratis e-book en leer in 6 stappen hoe je begint met locatie-onafhankelijk werken.

Cover gratis e-book locatie-onafhankelijk werken

Laat je verder inspireren

2 thoughts on “Reisdagboek #10: Avonturen op Tasmanië”

  1. Ziet er allemaal prachtig uit Danique en Daan! Doet mij stiekem een beetje terugdenken aan IJsland. Niet per se de natuur en de dieren, maar wel het ongerepte en de manier van leven. Heerlijk!

  2. Hoi Danique,
    Wat heb ik weer genoten van je verslag en je prachtige foto’s.
    Gefeliciteerd met Daan.
    En een goede reis verder.
    Ik ben weer benieuwd over 2 weken.
    Groeten Corry.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Mijn naam is Danique en reizen is wat ik het allerliefste doe! Daarom heb ik er ook voor gekozen om locatie-onafhankelijk te ondernemen. Ik help jou ook om meer vrijheid en avontuur in je leven te creëren.

OVER DANIQUE

Volg mijn cursus

Leer in de online cursus ‘Werk locatie-onafhankelijk en voel je vrij!‘ hoe je overal ter wereld je geld kunt verdienen en een lifestyle als digital nomad creëert. Een praktische cursus voor iedereen die locatie-onafhankelijk wilt werken. Nu voor slechts € 197,-! (excl. btw)

Bestel mijn boek

‘Superspannend verhaal voor avontuurlijke meiden!’ – MeidenMagazine

Laatste blogposts

Scroll to Top

Ben jij er klaar voor om te werken als digital nomad?

Doe dan mee aan de online cursus 'Leer locatie-onafhankelijk werken'. Reis meer, geniet meer en voel je vrij! Nu voor de pilotprijs van slechts € 79,- (excl. btw).