Ken je dat gevoel dat je aan het reizen bent, maar ergens toch ook het gevoel hebt dat je niet aan het reizen bent? Ja, dat klinkt bizar. Toch is dat het gevoel dat ik momenteel heb, na vier maanden reizen. Een gek gevoel, dat wel. Maar misschien helemaal niet zo vreemd.
Hoe gaat het nu? Waar zijn jullie nu? Ik besef dat het voor veel mensen een compleet raadsel is waar wij op het moment zijn. Wat we aan het doen zijn. Want echt duidelijk heb ik dat de laatste tijd niet laten weten. Nou, we zijn nog altijd in Australië. In South Australia om precies te zijn. Op kerstavond kwamen we aan in Adelaide, na gewerkt te hebben in de outback van New South Wales. We vierden kerst in de stad. NYE in de stad. Lagen wat dagen op het strand in Glenelg en Henley. En deden vooral rustig aan. Dat was even fijn.
En nu zijn we weer onderweg. De laatste dagen zagen we de Barossa Valley en de kust van South Australia. En nu rijden we langzaam naar ons volgende baantje in – ja, je leest het goed – opnieuw de outback van New South Wales. De outback waarvan we zo blij waren dat we eraan konden ‘ontsnappen’. Waar het stoffig en heel erg warm is en waar niet veel te beleven is. Hoe halen we het dan in ons hoofd om weer terug te gaan? Om niet lekker aan de kust te blijven. Te genieten van het strand, betere temperaturen en mensen om ons heen.
Keuzes maken
Ja, dat is een goede vraag. We vragen het onszelf ook af. Het ‘probleem’ is dat we daar een écht goed betaalde baan aangeboden kregen. Voor hooguit twee maanden. Waardoor we daarna lekker lang door kunnen reizen langs de oostkust met onze verdiende centen. Als we nu aan de kust blijven is het maar de vraag of we allebei zo’n prima baan kunnen vinden. Dus was het een keuze die we moesten maken: of toch even weer twee maanden op onze tanden bijten en zeker weten dat we daarna écht lekker lang kunnen rondtrekken, óf hoogstwaarschijnlijk genoegen nemen met minder waardoor we veel sneller weer een baan moeten zoeken en korter kunnen reizen. We kozen voor het eerste. Het vooruitzicht om daarna alles aan de oostkust te kunnen doen wat we willen doen is te fijn. Soms moet je nu eenmaal ook even wat minder leuks doen om daarna extra te genieten.
Het verklaart direct waarom mijn reisgevoel een beetje ver te zoeken is op het moment: we zijn vooralsnog meer bezig met werken dan reizen in Australië. Maar dat is niet erg. We hebben alle tijd en we doen het werk tenslotte ergens voor. Om te kunnen reizen. Zonder werk ook geen reizen. En het levert best bijzondere ervaringen op, dat is ook een ding dat zeker is. Dus neem ik het niet-reisgevoel even voor lief. Het zal zeker weer terugkomen.
Samen reizen
En hoe gaat het samen? Houden jullie het nog vol? Zijn er nog geen irritaties? Daarop kan ik zeggen: ik heb nog nooit zo’n fijn reismaatje gehad. Ook na vier maanden gaat alles nog heel fijn en goed en lachen we nog altijd met elkaar. Het fijne is ook echt dat we hetzelfde willen, hetzelfde leuk vinden en hetzelfde reisdoel voor ogen hebben. We hebben al duizenden plannen gemaakt voor andere landen, en ze net zo snel gewijzigd. We reizen echt van dag tot dag, en zien wel waar we eindigen. En dat is zo prettig: geen plannen hebben voor de toekomst, alleen dromen, en leven van dag tot dag. We genieten. Op naar de volgende maanden.
2 thoughts on “Vier maanden aan het reizen”
Heel herkenbaar allemaal! Ook wij hebben niet echt het “reisgevoel” in Perth en dat komt ook vooral door het werken. Maar zoals je zegt: Aan je doel blijven denken! Ik denk dat jullie een verstandige keuze hebben gemaakt qua werk! Heel veel succes de komende tijd!
Niet zo heel gek dus ;). Jullie ook veel succes!