Dag 6: Van MBC naar Annapurna Base Camp (en weer terug)

De afgelopen dagen nam ik je mee op onze hiketocht van Nayapul naar het Annapurna Base Camp in het Himalaya-gebergte van Nepal. Vandaag het laatste deel, dag 6. Het vorige deel gemist? Lees hem hier! 

We hebben het gehaald. Echt GEHAALD. Woehoe! Vandaag zijn we aangekomen bij het Annapurna Base Camp. Na vijf dagen lopen, en vanochtend nog anderhalf uur, zetten we eindelijk voet in het ABC, een prachtige plek omringd door het Himalaya-gebergte. Of ik trots ben? Zeker weten!

De wekker ging vanochtend om half zes. De nacht bij MBC was koud geweest. Echt heel erg koud. In de nacht is er nog veel meer sneeuw gevallen, en toen we vanochtend opstonden, keken we tegen een witte wereld aan. Een gladde wereld ook, want op de grond lag niet alleen sneeuw, maar ook meer dan genoeg ijs. Het was net licht, helemaal helder en het was zo bijzonder dat er sneeuw was gevallen. Het maakte de toch al onwerkelijke omgeving net iets onwerkelijker. Allemachtig, wat is het hier mooi. De grijze bergen waren bedekt met een laag poedersneeuw, en zagen er zo machtig uit. Ik ben inmiddels op heel wat mooie plekken geweest, maar het Himalaya-gebergte staat zeker heel hoog in het rijtje.

Het opstaan vanochtend was behoorlijk moeilijk. Stijf van de kou verlieten we onze warme slaapzakken, we pakten onze spullen in en glibberden de betonnen traptreden van het guesthouse af. Stilletjes vervolgden we onze weg omhoog richting onze eindbestemming. De verse sneeuw knerpte onder onze hikeschoenen terwijl we langzaam omhoogliepen, de omgeving goed in ons opnemend. In een rustig tempo begon de zon omhoog te komen, en de bergtoppen voor ons kregen een gouden gloed over zich heen. De mooie ochtend kreeg een beetje een nare bijsmaak, toen Daan zijn knie flink verdraaide en de rest van de weg strompelend moest afleggen (met mijn enkel gaat het de laatste dagen overigens goed). Vooral niets over vragen en doorlopen was zijn reactie, dus dat deden we maar. Maar zielig was het wel voor hem, want het maakte het lopen natuurlijk een stuk minder plezierig voor hem.

Het heerlijke was ook: er liep bijna niemand. Echt bijna niemand. Het voelde letterlijk alsof we alleen op de wereld waren. Halverwege begon de helikopter wel weer af en aan te vliegen. En we kwamen een aantal sherpa’s tegen. Ik heb echt medelijden met deze mannen. Als je ziet hoeveel ze met zich meesjouwen de berg op en af. Het is mensonterend te noemen. Eén gleed uit in de sneeuw op zijn slippers. Gelukkig viel het allemaal mee en had hij verder niets.

En toen kwam ineens de zon boven de bergen uit en begon ze het dal in te schijnen. Met een snelheid die je ogen bijna niet bij kunnen houden zag je het licht het dal in vallen, en leek het alsof we ineens in de spotlights stonden. Wow. In de verte zagen we het Annapurna Base Camp al liggen. Steeds sneller kwamen we dichterbij en een paar keer moest ik slikken. We hadden het verdomme gehaald en ik was trots op onszelf! We kwamen aan en ik was zo blij! We waren er! Hier hadden we het allemaal voor gedaan! Man o man, wat voel je je dan blij en trots.

Ongeveer een uur zijn we blijven hangen. Een uur waarin we de omgeving hebben bewonderd en wat hebben gegeten, voor we aan de terugweg begonnen. Je zou het bijna vergeten, maar als je er eenmaal bent, moet je ook weer terug. De terugweg hebben we uiteindelijk in drie dagen gedaan. Nu liepen we vooral naar beneden, en de laatste dag hebben we een andere route genomen zodat we een jeep naar Pokhara konden nemen. Ik hoef vast niet uit te leggen dat alles veel vlotter ging dan op de heenweg.

Het lopen was een bijzondere ervaring. Zwaar in het begin, dat wel, maar zo mooi. En precies wat we willen tijdens het reizen: bijzondere ervaringen opdoen.

Benieuwd naar de voorgaande dagen van onze hiketocht naar het Annapurna Base Camp? Lees dan zeker even deze artikelen:

Dag 1: Van Pokhara naar Nayapul en Ghandruk
Dag 2: Van Ghandruk naar Chomrong
Dag 3: Van Chomrong naar Bamboo
Dag 4: Van Bamboo naar Deurali
Dag 5: Van Deurali naar MBC