We zijn aan het reizen. Dat besef begint nu pas écht langzaam te komen. Elke dag een beetje meer. Toch voelt het nog steeds wat onwerkelijk aan. Alsof we volgende week gewoon weer thuiskomen na een heerlijke zonvakantie. Maar wanneer dit online staat, zitten we op het vliegveld op Bali, onderweg naar Sydney. We staan bijna met onze voeten in Australië, voor een lange tijd, maar het lijkt nog zó ver weg.

Vanuit Singapore vlogen we door naar Bali. Heerlijk! Het échte Zuidoost-Azië weer. Hoewel het echt leuk was om twee dagen in Singapore te zijn, vond ik het maar een gekke stad. Toen we op het vliegveld in Bali de deuren door liepen vanuit de bagagehal, stonden daar honderden mannen met borden met namen van reizigers erop. We hadden het onszelf makkelijk gemaakt en ook geregeld dat we opgehaald zouden worden. We gaan dan wel backpacken en het liefst zo goedkoop mogelijk, maar de twaalf dagen die we in Azië zouden hebben, zagen we vooral even als vakantie.

Chaotisch Azië

De rit naar ons appartement was fantastisch. Het drukke chaotische verkeer, de duizenden scooters met soms wel vijf mensen op één scooter, de foodstandjes langs de straten, de geuren, de kippen die de weg over schieten. Het is één grote, drukke, chaotische massa, maar toch hou ik ervan. We deden dan ook ruim anderhalf uur over de kleine dertig kilometer die we moesten afleggen naar ons appartement. Maar dat gaf niet. We hadden toch alle tijd.

De eerste dagen zaten we in een appartement drie kilometer boven Ubud, tussen de huisjes, rijstvelden en andere luxe appartementen. Niets voor ons, zo kwamen we al snel achter. Veel te overdreven groot en te afgelegen. We zitten liever tussen de mensen en de gezelligheid. Toch was het voor ons allebei wel even goed. Zo konden we alle twee wennen aan het idee van het reizen en uitrusten van alle stress in Nederland. Want die stress kwam er de eerste dagen goed uit. Wat waren we moe! Bovendien zaten we met de scootertjes die we bij het appartement gehuurd hadden binnen no-time in de stad of bij andere bezienswaardigheden. Geen slechte plek dus.

Relaxen op Bali

Het zal niemand dan ook verbazen dat we de eerste dagen schrikbarend weinig gedaan hebben. Dat ben ik niet van mijzelf gewend! Maar het was ook wel eens fijn om niet direct van de ene naar de andere plek te schieten. We zijn alsnog op de scooters naar de rijstvelden in de buurt gereden. We hebben de Tirta Empul-tempel in de stromende regen bezocht. En voor de lunch en het avondeten reden we naar Ubud toe. We hebben een paar keer door Ubud geslenterd. Twee massages genomen en wat biertjes gedronken. Maar de rest van de tijd zaten we bij het zwembad of rondom het appartement te relaxen.

Inmiddels zitten we dus bijna in Sydney. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht op Gili Trawangan en Gili Meno, tussen de palmbomen op het strand. Als je dacht dat we het op Bali al rustig aan deden, op Gili T. en Gili M. gingen we helemaal los wat rustig aan doen betreft en zaten we allebei volledig in de zen-modus. Wat fijn was dat!