Eigenlijk is het best vreemd: een van de meest bezochte plekken op Tasmanië en bijna hadden we niet door dat we er al waren. We rijden naar onze laatste bestemming, Bay of Fires, en zien één enkel bordje langs de kant van de weg staan. En dat terwijl het echt zonde zou zijn om de kustlijn hier met zijn azuurblauwe zee en oranjegekleurde rotsen over te slaan.
Bay of Fires
Na ruim twee weken over Tasmanië rondgereden te hebben, zijn we bijna aan het eind gekomen van onze road trip. Met nog twee dagen te gaan voordat onze boot vertrekt, zijn we onderweg naar Bay of Fires aan de oostkust van het eiland. Het enige wat we feitelijk weten is dat het hier mooi schijnt te zijn. Reden genoeg voor ons om een kijkje te gaan nemen. Voor de eerste keer sinds we hier op het eiland zijn is het aangenaam warm en de zon schijnt volop. Prima omstandigheden dus om onze laatste dagen aan de kust door te brengen.
Bay of Fires dankt zijn naam aan de oranje uitslaande rotsen langs het strand en het gebied is daadwerkelijk een pareltje. Even raken we in de war als we aankomen, want zoals bij andere veelbezochte plekken staat het niet duidelijk aangegeven en de eerste keer rijden we er zo voorbij. Dan maar weer omdraaien. Het blijkt uiteindelijk een stuk kustlijn te zijn met amper menselijk leven, en de campings zijn in tegenstelling tot andere plekken op Tasmanië ineens gratis. Dat is gek.
Wij parkeren onze auto bij Cosy Corner South en dit blijkt een schot in de roos te zijn. Het mooiste stukje Bay of Fires is hier te vinden. Met een drankje klimmen we de rotsen op om te genieten van het geluid van de golven, het uitzicht en de warmte van de zon. Konijnen schieten het strand op en af en onze benen worden natgespetterd door de golven. We genieten. Hier kunnen we prima blijven.
In de avond worden we bezocht door een brutale possum die tevergeefs spullen van onze auto probeert te stelen. Hij houdt het een hele tijd vol. In de ochtend worden we wakker van oranje lichtstralen die de auto in schijnen. Ik ren de auto uit, het strand op. Wat een mooie zonsopkomst. De rest van onze tijd spenderen we op het strand en rondom de rotsen. Het is laagseizoen, en bijna winter, dus er zijn amper mensen te vinden. We leven de laatste dagen in het paradijs op Tasmanië.